İ S R A F SOFRALARINDAN UZAK DURALIM

"Yiyiniz, içiniz, israf etmeyiniz; Allah israf edenleri sevmez." ( kuranda melekut uyarısı).
Dikkat ediniz; iftar sofraları, israf sofraları olmasın! İsraf etmemek, beslenme usulüdür. Yediğimizin içtiğimizin kıymetini bilmek, kıymet/değer vermek; değerini görmek/ bilmek.

Bu ciddi uyarıdır. Uyarıyı önemsemeyenler, kıtlık belasıyla karışacaklardır. Kıtlık, tek yönlü yoldur; girildiğinde, "belirlenen" süreç, kaçınılmazdır; er geç tamamlanacaktır. Bu yolun girişi, cehennem kapısıdır. Ardında bekleyen; savaş, boğazlaşma ve zulümlerin bitimsiz sağanağıdır. O süreçte herkes, kaçacak yer arar; kaçacak yer kalmaz! Yalnız güçlüler güçsüzleri talan etmez; güçsüz yığınların başkalaşmış gücü; tüm güçlüleri, güçlü görünenleri, güçlü düzenlerini çekirge sürüsü altında kalan buğday tarlalarına dönüştürür.
Oruç, böyle bir dehşetin en büyük dizginleyicisi olmalı. Ne yazık!? Oruçlar, her tevazusuz iftarla heder ediliyor; paylaşma, az ile yetinme, azı çoklaştırma özelliği engelleniyor. Orucun “eli ayağı bağlanıyor”. Yapmak istedikleri yaptırılmıyor.
Onca gün yapılan” yaklaşma” denemeleri; şatafatın, gösterişin, çokluğun "iftarında" yitiriliyor. Özverili ilerleyişlerimizle alınan yoldan geri dönülüp, azgın temettü faizinin hışmına uğrayarak; diğer iyiliklerimizi de şeytana rehin veriyoruz.